SEVGİYİ ARIYORUZ

Elbette haklıyız...
İstediğimiz sadece bir yudum sevgi...
En zor anlarımızda yaslanılacak bir omuz,
tutulacak bir el, öpülecek bir dudak,
sarılacak bir beden, keyfini sürecek bir parça haz.
Bir insanın hep yanında olduğunu
hissettirecek güven.
Birlikte bir şeyler yapmak, birbirimizin yanında
olduğunuz zamanlar hoş şeyler paylaşmak.
Güzel şeyler bunlar.
İnsana insan olduğunu hatırlatan,
kadınla erkeği yakınlaştıran şeyler bunlar...
İnsanları anlıyorum...
Bende insanım.
Demek bir yudum sevgi istiyoruz...
Bizim gibilere hayatın her alanında rastlıyorum.
Annem, babam yakınlarım çevrem,
herkes sevgi peşinde.
Dahası koca bir ülke
bir yudum sevginin peşine düşmüş.
Tamam diyelim ki şanslıyız ve
bulduk o aradığımız sevgiyi...
Peki sonra ne yapacağız.
Ne yapmalıyız ki elimizden
bir kuş gibi uçup gitmesin?
Ben söyleyeyim.
Belki çok küçük bir azınlık
bu söyleyeceklerimi bilebilir.
Büyük bir çoğunluğumuz aradığımız sevginin
değerini ne yazık ki bilemiyoruz ve
karşılıksız sevmenin erdemini,
hazzını anlayamıyoruz.
Sevgiyi besleyen cesarettir, hoşgörüdür,
sabırdır, ilgidir, özendir ama ne yazık ki
çoğumuzun yüreği, engin bir sevginin
altından kalkabilecek kadar büyük değil.
Sevgi neyi ne kadar ve nasıl
sevebileceğini bilmektir.
Sevgi anlamaktır.
Önce kendimizi anlayacağız, sonrada sevdiğimizi..
Bu alanda yeteneklerimiz nedir dersiniz.
Sevgi olduğu gibi kabul etmektir sevgiliyi.
Değiştirmeye uğraşarak şaklabana çevirmemektir...
Sevgi, sevgiliyi kendimize
benzetmeye çalışmak değildir.
Sevgi inancı ve sabrı tüketmek te değildir ...
Sevgi çoğaltmaktır.
Sevgi paylaşmaktır.
Sevgi her şeyi paylaşmaktır.
Sadece paylaşmaktır.
Karşılıksız paylaşmaktır...
Üzgünüm ama bir yudum sevgiyi bulsak bile
çok geçmeden kaybetmeye mahkumuz....
Çünkü sevmeyi bilmiyoruz...